ناقّش و کلوچه های محلی قاضی جهان/ از : استاد محمد باباخانی قاضی جهانی

ناقّش و کلوچه های محلی قاضی جهان

از : استاد محمد باباخانی قاضی جهانی

بایرام اولوب، قیزیل پالچیق ازللر

ناقیش ووروب تاقچالاری بزللر

نقشهایی که ملاحظه می شود در روی یک تخته ای کنده شده است که شکل دوتا برگ را دارد و این را در زبان محلی « ناقّش» یا « ناقیش» می گویند که معمولاً بر روی کلوچه ها (نازیح) می زنند و برای تقسیم آنها را به اولیا برده و بین مردم تقسیم می کنند و یا در ایام نزدیک به عیدنوروز و در سفره های عید با آن از مهمانان پذیرایی می کنند.

این ناقّش نیم دایره است و کلوچه ها نیز به این اندازه درست می شوند و از این رنگ هم به روی کلوچه ها می کشند.

مواد اصلی برای پخت این کلوچه عبارتند از :

آرد ، آب ، روغن، زعفران، شیر ، زنجبیل و تخم مرغ .

طرز تهیه این کلوچه بدین ترتیب است که :

آرد را با آب و شیر مخلوط کرده و مقداری هم روغن به آن اضافه کرده  و خمیر درست می کنند .

 سپس  خمیر را به قطعات کوچک تقسیم می کنند و  هر قطعه کوچک را فشار داده و بشکل گردی پهن می کنند و اندازه آن بدین ترتیب است که ضخامتش در حدود دو سانتیمتر و قطرش در حدود دوازده سانتیمتر باشد .

سپس به روی آن  " رو " می کشند و این رو  از تخم مرغ  و زعفران تشکیل یافته و آنرا به روی هر کلوچه خمیری می کشند و با چیزهای گوناگون روی آنرا نقش می کنند  مانند سوزن گیر و یا با تخته  مخصوصی که روی آن با نقش هایی مثل گل و یا با نقشهای دیگر کنده کاری شده است  که آنرا روی هر کلوچه می زنند و سپس آنرا به آرامی خیلی زیاد به دیواره تنور می زنند و این کار را خیلی آرام انجام می دهند چون نمی خواهند نقش انگشتشان روی کلوچه بیافتد .

بعد از یکی دو ساعت که کلوچه ها پخته شدند آنها را از تنور درمی آورده و به روی آن روغن می کشند و در کیسه های نایلونی جمع می کنند تا نرم بماند تا بعداً برای تقسیم آنها را به اولیا برده و بین مردم تقسیم می کنند .

زیارتگاه اولیا در قاضی جهان/ پژوهشی از : استاد محمد باباخانی قاضی جهانی

زیارتگاه اولیا در قاضی جهان

پژوهشی از : استاد محمد باباخانی قاضی جهانی

بیر مطلب قدجهانین تپه سینده اولان زیارتگاهین حاقیندا گوندریرم کى شاید بعضى پارچالارى سیزه ده تئزه دى. بو مطلبى ١٣٥٤ اینجى ایلده قدجهانین آغ سقل و بیلیجى لرینن مصاحبه ائدیب ، توپلاییب و یازمیشام.

در روستای ما یعنی قاضی جهان تپه ای است خاکی که در حدود ده متر از سطح زمین ارتفاع دارد. سطح این تپه تقریبا صاف است و این تپه شنی است .

در این تپه زیارتگاهی وجود دارد که ساختمان آن مانند زیرزمینی در روی آن کنده است بطوریکه دیوارهای این زیارتگاه فقط درحدود یک متر از سطح تپه ارتفاع دارد و بقیه بلندی آن از خود تپه است و به این زیارتگاه در روستای ما  " اولیا "می گویند .

ساختمان این زیارتگاه به نظم خاصی ساخته شده است.

در یک قسمت از این زیارتگاه آرامگاهی است که با سنگهای شفاف و زیبایی آراسته شده و مردم می گویند که این قبر امامزاده ای است .

درست در قسمت وسط این زیارتگاه یک سنگ بزرگ سیاه رنگ به شکل مربع است که در روی آن هم سنگ بزرگ مربع مستطیلی وجود دارد که قسمت بالای آن مانند حوضی است که مردم نذر می کنند و شمع می آورند .در بالای آن سنگ یعنی در قسمت حوض مانند شمع روشن می کنند .

مردمی که برای زیارت به آنجا می آیند می گویند که خدایا اگر فلان حاجت من برآورده شود ، این سنگها را سه بار از زمین برمی دارم و بدین ترتیب مردم از آن استفاده می کنند .

در زیر این دو سنگ یک سوراخ کوچکی است که به زیر زمین رفته و می گویند همیشه از آنجا  صدای زمزمه ای آهسته به گوش می رسد که آنرا اشخاص مومن می شنوند .

در قسمت جلوی این زیارتگاه دو تا شکل قوچ است که از سنگ صاف تراشیده شده است که به روی یکدیگر نگاه می کنند .

مردم درباره این قوچ ها می گویند که آنها شبها به کربلا می روند و امامها را زیارت می کنند و در آ ب فرات بدنشان را شستشو می دهند و دوباره به جایشان برمی گردند .

دیوارهای قسمت داخل زیارتگاه را سفید کاری می کنند ولی بعد از چند ماه خرد شده و می ریزد  و بدین جهت مردم می گویند که اینجا آرایش پذیر نیست . در قسمت خارج این زیارتگاه سنگ بزرگی است صاف که به دیوار این زیارتگاه چسبیده است و مردم برای اینکه به آرزوهایشان برسند سنگ پاره ها را برداشته و به روی این سنگ می چسبانند و می گویند که خدایا اگر من به فلان آرزویم خواهم رسید این سنگ به آنجا بچسبد و بدین ترتیب می دانند که آرزویشان برآورده خواهد شد یا نه .

مردم می گویند که شبهای پنجشنبه از این زیارتگاه نور سبز رنگ خوشرنگی به هوا بلند می شود که آن نور را اشخاصی که قلب پاکی دارند می توانند ببینند .

به غیر از خود مردم روستای ما ، از روستای  همسایه و حتی از روستاهای خیلی دور و حتی از چند فرسنگی به زیارت به اینجا می آیند و نذر می کنند و در این زیارتگاه کلوچه(نان محلی) بین مردم پخش می کنند و بعضی وقتها روضه خوان را دعوت می کنند و می آید و در آنجا روضه می خواند .

وقتی که مردم می خواهند از توی این زیارتگاه خارج شوند، نباید درست راه بروند بلکه عقب عقب راه می روند، چون برای ادای احترام به امامزاده این کار را می کنند و بعد از خارج شدن یک دور نیز به گرد زیارتگاه می چرخند و می گویند این کار خیلی ثواب دارد.

علت اینکه مردم نمی دانند این قبر کیست، این است که مردم می گویند که این قبر خود بخود ظاهر شده است، یعنی از غیب بوجود آمده است و مردم هم به دور آن دیوار کشیده اند و بدین جهت که هیچکس بخوبی نمی داند که صاحب این قبر کیست  و بعضی ها می گویند این  قبر یک امامزاده است .

در سنگ بالای این این آرامگاه نوشته ای وجود دارد که کسی نمی تواند آنرا بخواند .

نان کلوچه ای هم که برای تقسیم در اولیا بین مردم می پزند خیلی لذیذ است .