نوروز باستانی در قاضی جهان

نوروز باستانی در قاضی جهان  

    

 

آداب و مراسمی که در ایام نوروز به اجرا در می آید با مختصر تفاوتی در سایر نقاط ایران نیز مرسوم می باشد. مردم قاضی جهان بنابر عادت دیرینه خویش یک ماه قبل از تحویل سال با سبز کردن دانه های گندم، جو، عدس و سایر حبوبات به استقبال نوروزی می روند که نه تنها عیدی باستانی است بلکه بعد از اعیاد مذهبی غدیر، قربان، فطر ، نیمه شعبان و مبعث ، آنرا بزرگترین عید خود می دانند، عیدی که جهت تکریم آن از سوی حضرت امام جعفر صادق (ع)  نیز توصیه ها و رهنمود هایی به همراه دارند.

مردم یک هفته قبل از فرا رسیدن نوروز خانه تکانی می کنند ، کلیه اثاث منزل را گردگیری و تمیز می نمایند، البسه و رختها را می شویند و در شب قبل از تحویل سال به دیدار خانواده های سوگوار می روند تا آنان را برای شرکت در جشنهای نوروز آماده کنند همچنین در روز پنج شنبه آخر سال به زیارت اهل قبور می روند، پخش خرما و حلوا از حسنات رایج این روز است و عقیده عمومی بر این است که با این عمل موجبات آمرزش مردگان را فراهم می آورند.

مردم قاضی جهان در لحظه تحویل سال نو خود را مقید به حضور در مسجد جامع می کنند و معتقدند هر کس در این لحظات در خانه خدا حضور یابد تا آخر سال با یاری خدا خیر و برکت را به خود و خانواده اش همراه خواهد ساخت. مردم همزمان با تحویل سال نو لباسهای نو خود را پوشیده و دعای مخصوص تحویل را بصورت دسته جمعی تلاوت کرده و برای همه مسلمانان جهان و مردم کشورمان آرزوی بهروزی و سلامتی می کنند. پس از آن بوسیله ظرف های مخصوصی از آب تحویل که در مسجد جامع توسط ریش سفیدان مهیا می شود به همراه آیینه و نبات و مقدار حنایی که  تهیه کرده اند وارد منزل می شوند. پس از تحویل سال نو، بزرگ خانواده و فامیل به همه افراد منزل عیدی می دهد و مردم از یکدیگر سفتهء آغاز سالی می گیرند.سپس مردم به دید و بازدید بزرگان، همسایگان و اقوام و دوستان میروند.

یکی از نکات درخور توجه نوروز قاضی جهانیها ،اهمیتی است که مردم آن به آرایش و چیدمان سفره نوروز می دهند و می توان گفت که چنین سفره های رنگینی نه تنها در سطح منطقه و بلکه در کل کشور به ندرت یافت می شود. درسفره های نوروزی قاضی جهان موارد زیر را می توان یافت :

1- باسلوق 2- شیرینی نخود 3- باقلوای گردو 4- باقلوای بادام 5- شیرینی برنج 6- سجوق 7- کشمش و نخود 8- آجیل 9- شکلات 10- میوه 11- میانپر 12- نازیه وماهه (نان محلی) 13- آئینه 14- ماهی 15- سیر 16- سماق 17- سرکه  18- سکه  19- سبزه 20- گل 21- سنجد  22- سمنو 23- تخم مرغ رنگ کرده  24 - گیروازا  25- یددی لوون (هفت قلم)  26- شیرینی دارچین  27- شیرینی نان و شکر 28- شیرینی زنجبیل 

عزیز قدجهانلی وطنداشلاریم،

قدیم زامانلاردا، نوروز بایرامینا نِچه گون قالمیش اولرده ماهی ( تندیر کوکه سی ) پیشیرردیلر و ماهیلارین اُوستونه زفرانی « ناققیشینان» ناققیشلاردیلار.

گوردویوز شِکیل (۱۳۵۴ اینجی ایل ) بیر نمونه قدجهاندا دوزَلینن ناققیشلارداندی، کی نوروز بایرامینا یاخین قدجهانین اولرین ، اِوبَه اِو گزردی و بایرام مِژمِیلرین اوز حضوریله بَزردی. 

سیزده بدر 

مردم قاضی جهان روز سیزده فروردین را به اعتبار آداب باستانی در دشتها، باغها و کوههای اطراف بخصوص «قزل داغی » سپری می کنند. گردش سیزده بدر در زندگی مردم به قدری ریشه دار و عمیق می باشد که علیرغم شرایط نامساعد جوی نیز گردش در صحرا را به ماندن در خانه ترجیح می دهند.

مهندس محمد کاظم زاده قاضی جهانی مقام دوم مسابقات تیراندازی ویژه خبرنگاران

مهندس محمد کاظم زاده قاضی جهانی

مقام دوم مسابقات تیراندازی ویژه خبرنگاران

اولین دوره مسابقات تیراندازی با سلاح بادی  ویژه اصحاب رسانه سه شنبه شب با حضور 20 نفر از خبرنگاران رسانه های گروهی در سالن ورزشی الغدیر استان قزوین برگزار شد. 

برپایه این گزارش  در جریان این رقابت ها در بخش آقایان امین رحمانی از خبرگزاری مهر، مهندس محمد کاظم زاده قاضی جهانی از روزنامه جمهوری اسلامی و مرتضی ملا علیا از هفته نامه مینودر و تابان به ترتیب عناوین اول تا سوم را کسب کردند.

در پایان این مسابقات به نفرات برتر مسابقات تیراندازی حکم قهرمانی اهداء شد.

تصاویر جشن آغاز سال جدید در مهدکودک ریحانه بهشتی قاضی جهان

تصاویر جشن آغاز سال جدید در مهدکودک ریحانه بهشتی قاضی جهان

جشن آغاز سال 1393 با هنرمندی نونهالان مهد کودک ریحانه بهشتی و با اجرای برنامه های متنوع مثل سرود، نمایش ،تواشیح واهدای هدایای نوروزی به نونهالان در مهد قرآن امیرالمومنین (ع)قاضیجهان برگزار گردید.این مراسم  با حضور اولیای قران آموزان مهد کودک ریحانه بهشتی انجام گردید. دراین مراسم اولیای نونهالان با اهدای لوح تقدیر از زحمات مربیان مهد کودک ریحانه بهشتی تقدیر به عمل آوردند.

یک سرباز دوره رضاخانی از قاضی جهان

یک سرباز دوره رضاخانی از قاضی جهان 

 

عکس: مرحوم حاج حسن کاظم زاده قاضی جهانی - 1318 هجری شمسی 

اعزام به خدمت سربازی افراد ذکور در ایران بر اساس قانون نظام وظیفه‌ عمومی مصوب مجلس شورای ملی از ۱۶ خرداد سال ۱۳۰۴ اجباری شد. این قانون از زمان تصویب تاکنون فراز و نشیب‌های گوناگونی را پشت سر گذاشته است، اما به گواه تاریخ مردان زیادی در ایران زمین با خدمت در نیروهای مسلح، جانشان را برای دفاع از کشور تقدیم کردند.

تفکر سربازگیری به حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد، البته به خاطر موقعیت سیاسی و اجتماعی‌ آن زمان جذب افراد برای خدمت به کشور به شکل قانونمند به مرحله عمل در نیامد و محدود به همان اصول ابتدایی یعنی استخدام افراد مزدور و داوطلب شد.

سربازگیری در ایران که در طول تاریخ نام‌های مختلفی نظیر محافظ ، گارد جاویدان، یاران فناناپذیر، قزلباش، قوای‌محلی، تفنگچی‌لر، قوللر، نسقچی‌لر، سپاهیان‌ایلات، قوای ولایتی و … داشته تاریخچه‌ای طولانی دارد که ذکر تمام آن از حوصله این گزارش خارج است. اما طبق گزارش سایت پلیس، سربازگیری برمبنای «بنیچه» که چندان قدمتی هم ندارد، ضروری بود.

لغت بنیچه از کلمه «بن» به معنی اصل و ریشه مشتق شده اما بهتر آن است که آن را ماخوذ از کلمه «بنه» به معنی جفـت بدانیـم که واحد تفسیم مالیات در روستاست، چرا که بنه یا جفت که اصطلاحی کشاورزیست به مقدار زمینی اطلاق می‌شود که با یک جفت گاو می‌تواند آن را شخم بزند و چون تقسیم‌بندی در روستا بر مبنای جفت گاو و زمین بود، میزان این نوع مالیات را نیز بر آن استوار می‌کردند و برای اینکه مبنای سربازگیری قاعده ثابت و مشخصی داشته باشد از این رویه استفاده شد و به‌ این ترتیب مقـرر شـد هـر دو بـه تناسب و تعداد بنه و جفت دایر خود که بر همان اساس مالیات می‌پرداخت تعدادی هم سرباز بدهد و در این مورد تعیین شد که از هر ۱۰ نفر اهل روستا یک تن به خدمت سربازی برود. علت هم این بود که در آن هنگام جمعیت ایران در حدود ۱۰ میلیون نفر بـود کــه از این عده پنج میلیون را زن و از پنج میلیون نفر باقی‌مانده نیز حدود سه میلیون نفر را کودکان و اعیان و اشراف و طبقه علمــا و روحانیــون تشکیل ‌می‌دادند.

در آن زمان حدود یک میلیون مرد شرایط خدمت سربازی را داشتند و چون احتیاج کشور در حدود ۱۰۰هزار نفر بود مقرر شد که ازهر ۱۰ هزار نفر مرد واجد شرایط خدمت فقط یک نفر که جوان‌تر، علاقمندتر بود به نام سربــاز انتــخاب و به خدمت سربازی اعزام شود.

همچنین در قوانین آن زمان مقرر شده بود که سرباز خود دارای ملک و حشم باشد و در غیر این صورت آن ۹ نفری که به سربازی نمی‌رفتند باید مـبلغ ۱۰۰ تومان بطور سرشکن جمع‌آوری کرده و برای خرید ملک، باغ، حشم، ایجاد علاقه و انگیزه به سرباز تعیین شده می‌دادند که البته ملک و دارایی خریداری شده تا خاتمه خدمت در رهن دولت باقی می‌ماند تا با آن از فرار سرباز جلوگیری شود و همچنین در صورت واردشدن زیان به اسلحه و دیگر اموال دولتی وثیقه‌ای در دست دولت باقی باشد تا آن خسارت را جبران کند!

در این دوره خدمت سربازی با پول قابل معاوضه نبود و اگر سربازی حاضر و مایل به خدمت نبود می‌توانست شخص دیگری را با پرداخت مبلغی برگـزیـند و ایـن مبلغ بستگی به رضایت دو طرف و طمع شخصی داشت که به خدمت می‌رفت. 

 اجباری‌شدن سربازی در ایران

 در نخستین سازمان ارتش ایران و اولین سال آغاز قرن چهاردهم هجری شمسی، شعبه‌ای به‌ نام «جدیــدگــیری» یــا «سربـازگیری» تاسیس شد که یکسال بعد مقررات موقتی هم بر اساس ضوابط قبلی برای سربازگیری وضع و به تصویب مجلس شـورای ملـی رسید تا قانون کامل‌تری موافق مقتضیات اوضاع و احوال زمان تهیه شود.

چهارسال بعد، یعنی در ۱۶ خرداد سال ۱۳۰۴ خورشیدی در پی تشکیل اداره کل «احصائیه و سجل احوال»، قانون نظام وظیفه‌ عمومی و احضار به خدمت زیرپرچم به پیشنهاد وزیر جنگ وقت به تصویب مجلس شورای ملی رسید که بر اساس آن همه مردان ۲۱ ساله باید به اجبار به خدمت سربازی اعزام می‌شدند. علاوه بر آن قانونی هم برای تعیین جمعیت حقیقی کشور و ثبت احوال آنان وضع و قانـــون خدمت اجباری سربازی نیـــز از تصویب مجلس گذشت و شعبه «سربازگیری» سابق از ۲۸ بـهمن همان سال به «دایره نـظام اجباری» تبـدیل شد.

دایره‌ نظام اجباری در ســال ۱۳۰۵ به «اداره نظام اجباری» ارتقاء یافت؛ اما این اداره نیز به تبعیت اوضاع کشور در آن زمان ثبات چندانی نیافت و در۱۵ خرداد سال ۱۳۰۷ به «اداره نظام وظیفه عمومی» تغییر نام داد.

قانون نظام وظیفه عمومی در سال ۱۳۱۷ جایگزین قانون مصوب سال ۱۳۰۴ شد که البته پس از آن نیز تغییراتی در سازمان اداره و افزایش نواحی و حوزه‌های آن روی داد. به نحوی که در سال ۱۳۱۳ تعداد نواحی و حوزه‌های مستقل آن مطابق سازمان لشگرهای ۱۷ گانه به ۱۷ منطقه سربازگیری افزایش یافتند.

مناطق و نواحی نظام‌ وظیفه تا سال ۱۳۱۴ از نظر تشکیلات و امور فنی تابع اداره مرکزی نظام وظیفه عمومی بودند. اما از آن سال به بعد از نظر کادر سازمان جزء پادگان‌ها و از لحاظ کارهای فنی تابع اداره مرکزی باقی ماندند.

در سال ۱۳۳۵ امور سربازگیری از ارتش منفک و به وزارت کشور واگذار شد اما اجرای این قانون به علت عد‌م‌آمادگی وزارت کشور تا مهرماه سال ۱۳۴۱ به تعویق افتاد و سرانجام از ۲۹ اسفند سال ۱۳۴۳ امور نظام‌ وظیفه به ژاندارمری کل کشور محول شد و در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۴۴ نیز لایحه قانونی انتقال افسران و درجه‌داران و اموال نظام‌وظیفه به ژاندارمری کشور به تصویب دو مجلس شورا و سنا رسید که از این تاریخ به بعد اداره کل مرکزی به نام «اداره وظیفه عمومی» خوانده شد.

این قانون تا پیروزی انقلاب اسلامی با تغییرات چندانی روبرو نشد؛ اما پس از آن مطابق با تغییرات سازمانی، تشکیلاتی و متناسب با اوضاع و احوال، تغییراتی نیز در قوانین و مقررات سربازی به وقوع پیوست که با برخورداری از تجربیات گذشته و ملاحظه شرایط به‌ سر بردن کشور در ایام جنگ تحمیلی با عراق، قانون خدمت سربازی مشتمل بر ۶۷ ماده و ۵۷ تبصره در جلسه روز یکشنبه ۲۹ مهرماه ۱۳۶۳ در مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ هشتم آبان سال ۱۳۶۳ به تایید شورای نگهبان رسید.

سرانجام پس از حدود ۲۷ سال قانون اصلاح موادی از قانون خدمت وظیفه عمومی با هدف توانمندسازی، رشد و تعالی، بالندگی و ارتقای منزلت اجتماعی، خوشایندسازی و بهبود وضعیت خدمت سربازان در ۲۲ آبان سال ۹۰ به تصویب مجلس هشتم رسید و پس از تایید شورای نگهبان در دوم آبان، ۲۰ روزبعد از سوی رییس جمهور ابلاغ شد.

در حال حاضر خدمت وظیفه عمومی در ایران ۳۰ سال شامل چهار دوره، ضرورت، احتیاط و ذخیره اول و دوم است که در زمان صلح تنها هر فرد ذکور ایرانی باید دوره دو ساله ضرورت را که به تشخیص شواری عالی دفاع در صورت وجود مشمول مازاد می‌توان مدت آن را تا ۱۸ ماه تقلیل داد، سپری کند.