گرانی و قحطی های مختلف و مردم قاضی جهان

v     گرانی و قحطی های مختلف و مردم قاضی جهان

                                                                                  

     از رویدادهای قابل ذکر و برجسته  قاضی جهان قحطی و گرانی های مختلفی بوده است که مردم را بواسطه آن در دوره های متفاوت به فقر و بدبختی و فلاکت و درماندگی کشانده بود.

     در مطالعه تاریخ قاضی جهان به 4 مورد قحطی و گرانی در دوره های مختلف برخورد می کنیم که هر کدام دلایل و منشأ خاص خود را داشته و بی کفایتی حکومت مرکزی وقت و هجوم عوامل خارجی در تشدید آن تأثیرگزار بوده است.

     گرانی 3 شاهی، 3 تومانی، 12 تومانی و 4 تومانی عمده ترین گرانی های منطقه را تشکیل می دهند که شاید بدترین گرانی که همراه قحطی به سراغ مردم قاضی جهان آمده گرانی 3 تومانی باشد که در اواخر عهد ناصری و سلطنت مظفرالدین شاه قاجار در قاضی جهان اتفاق افتاده است. گرانی که همزمان با اولین هجوم قشون روسیه تزاری به منطقه روی داد و باعث گردید تا قیمت هر من نان به 3 تومان برسد. در این زمان خشکسالی بهاره با سختی زمستان دست  به دست هم داده و وضعیت سختی را برای مردم پیش آورد، غله کمیاب و گران شد، گرفتاری و بدبختی بر جامعه سایه افکند و کشاورزی که منبع اصلی درآمد مردم را تشکیل می داد به کلی نابود شد. در این دوره بود که کودکان و سالخوردگان بسیاری از شدت گرسنگی و گرانی تلف شدند بطوری که قبرستان بزرگ قاضی جهان در طول یک سال پر گشته و دیگر جایی برای دفن مردگان پیدا نشد.

     گرانی 3 شاهی یا 5 شاهی در زمان جنگهای بین ایران و روس اتفاق افتاد که در زمان ولیعهدی عباس میرزا در تبریز با درایت و هوشیاری وی قدری کاهش یافت بطوری که در آن زمان مرحوم حاج حسین فاضلی قاضی جهانی که امتیاز گندم آذربایجان را داشته با باز نمودن انبارهای خود بر روی مردم قدری از تألمات مردم منطقه کاسته و اجازه نداد تا گرانی صدمات جبران ناپذیری بر پیکر مردم وارد سازد.

گرانی 12 تومانی در زمان حمله دوم روسیه به ایران اتفاق افتاد و چنانچه مردم از زور گرسنگی از گوشت اسب و الاغ نیز دریغ نمی کردند و گرانی 4 تومانی در زمان حکومت یکساله پیشه وری در آذربایجان و زمان خروج قوای روسیه از ایران به وقوع پیوست.

     گرانی 4 تومانی نتیجه قهری جنگ جهانسوز دوم بوده و در چنین اوضاع و احوالی عدم تسلط و حاکمیت دولت از یک سو و سرما زدگی محصولات کشاورزی و قحطی از سوی دیگر به فقر و فلاکت مردم افزود و شعارهای توخالی و بی پشتوانه فرقه ضالّه حزب توده مردم و جدایی طلبان دمکرات نیز در کاهش آلام مردم تأثیری نبخشید. در چنین موقعیتی مردم از تهیه حداقل مواد غذایی به خصوص نان عاجز و ناتوان شدند، فاجعـه آغــاز می گردد و آثـار گرسنگی در سیمای مردم آشکار می شود. در چنین وضعیتی سهمیه بندی نان به صورت کوپن و جیره بندی خانوار برقــرار  می شود. فقــر چنان بر مردم مستــولی می شود که برخی از خانواده ها مجبور میشوند تمامی لوازم خانه خود تا چوب سقف خانه ها را فروخته و نان تهیه نمایند.

     بایستی اذعان نمود که یادآوری آن روزها و مشقاتی که بر مردم تحمیل شده تجربه ای است برای نسلهای آینده تا بدانند ارتقاء سطح زندگی مردم و دستیابی به رفاه تدریجی بوده و یک شبه حاصل نگردیده است و استمرار زندگی در آتی شاهد روزهای سخت و دشوار و یا رفاه و خوشبختی خواهد بود و بدینوسیله از شکر نعمت های موجود خداوندی غفلت نورزند.